Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

πρακτικά που είχε την καλωσύνη να κρατήσει ο Πάνος Λιβέρης

ΜΠΑΡΤΖΙΔΗΣ
Το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ στο Ελληνικό Κοινωνικό Forum Θεσσαλονίκης πραγματοποιεί εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: 1978-2008 Ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα και άλλη πολιτική, με αφορμή τα 30 χρόνια από την ίδρυση της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β’ Πανελλαδική.
Αντίφαση και θέμα της συζήτησης: ούτε υπαγωγή των κινημάτων στον κομματικό/κρατικό λόγο, ούτε αποθέωση του ακτιβισμού.
Η πολιτική δεν εξαντλείται ούτε στο Κράτος, ούτε στα κινήματα.

ΜΠΕΛΑ
Επίκαιρη η πολιτική συζήτηση, λόγω κοινωνικής και πολιτικής κινητικότητας. Αφορμή τα 30χρονα της Β΄ Πανελλαδικής, παρά την πιθανή πρόκληση παρεξηγήσεων. Η Β΄ Πανελλαδική έσβησε, τα στελέχη της απουσιάζουν σήμερα από την κεντρική πολιτική σκηνή. Γιατί;
Οι τρεις τάσεις της Β΄ Παν:
· Κομμουνιστική οργάνωση
· Συμμετοχή στα κοινωνικά κινήματα
· Συνεργασία για νέο αριστερό φορέα (πλειοψ.)

ΜΑΟΥΝΗΣ
Συγκυρία διάσπασης:
· Διεθνές φαινόμενο αναζήτησης νέων προοπτικών
· Κρίση σοβιετικού μοντέλου
· Μετά τη διάσπαση του ’68 στο ΚΚΕ –τίποτα δεν μπόρεσε να μείνει κλειστό μονάχα στον ευρωκομμουνισμό
· Αντιδικτατορικό κίνημα, δράση Ρήγα Φεραίου
Διεργασίες στο ΚΚΕεσωτ:
· Δυσκολία καθοδήγησης νεολαιΐστικου κινήματος, πριν και μετά τη μεταπολίτευση
· Διλήμματα σταθεροποίησης Αριστεράς και ΠΑΣΟΚ εξανεμίζει τη δυναμική του μεταπολιτευτικού κινήματος
· Ήττα ανανεωτικής Αριστεράς από το ΚΚΕ (και ΠΑΣΟΚ)
· 2,7% εκλογικό αποτέλεσμα της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ (1977)
· Προσπάθεια αποκλεισμού της νεολαίας => αυτονόμηση Β΄ Παν. 4/4/78
Δικαίωση της Β΄ Παν. στο νεολαιΐστικο κίνημα:
· ακύρωση Ν. 815 στο φοιτητικό κίνημα, κόντρα στην κυβέρνηση και τις θεσμικές αντιπροτάσεις της αντιπολίτευσης, με πρωτόφαντες μορφές πάλης (καταλήψεις)
· μπόλιασμα εξωκοινοβουλευτικού χώρου, διάλυση οργανωτικών σχημάτων και αποχωρήσεις από ΚΝΕ και ΠΑΣΟΚ προς τη μη επιτευχθείσα (πάντως) σύγκλιση στη δημιουργία νέου φορέα, πέρα από λογικές πρωτοπορίας
· ανάδειξη μαζικών μετώπων από προνομιακά επί μέρους κοινωνικούς χώρους, πέρα από την παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Σχέση κομμάτων και νεολαιΐστικο κίνημα και οργανώσεις
Επικρατούσα άποψη (Γ΄ Διεθνής) περί αδιαμόρφωτου χαρακτήρα νεολαίας. Κατεύθυνση για γαλούχηση/διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων. Οι νεολαιΐστικες οργανώσεις ως παλλαϊκά σχολεία.
Αναζητήσεις περί νεολαιΐστικου κινήματος, όταν αναδεικνύει αιτήματα σε εθνικό επίπεδο (Γκράμσι), αλλά και σε Μάο και Λένιν. Η κινητοποιημένη νεολαία ως κοινωνική κατηγορία, πέρα από την οικονομική-ταξική ένταξη των νεολαίων. Η εκπαίδευση αποκομμένη από την οικονομία, δημιουργεί τριγμούς/κρίση και νεολαιΐστικα κινήματα, παράλληλα με κινήματα όπως το ροκ.
Οργάνωση καθοδήγησης; Διεκδίκηση απάντησης μέσα στο Ρήγα (σε σύγκλιση με άλλες συνιστώσες), που δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί. Το χθεσινό αδιανόητο (π.χ. αντι-εκσυγχρονιστική αντίληψη), σημερινή κατάκτηση.
Συμβολή σε κινητικότητα και πειραματισμούς στο φεμινιστικό, κινήματα για τις φυλακές και την αντίρρηση στο στρατό, καθώς και σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού.
Τιμητική αναφορά στον Πουλαντζά ως αφετηρία αναζήτησης, καθώς και σε Γκράμσι, Μάο, Αλτουσέρ.

ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ
Η νεανική χειρονομία της Β΄ Πανελλαδικής (βλ. γραπτό κείμενο)
Πρόσφατη συνάντηση στο περιοδικό «εκτός γραμμής» για τη Β’ Παν.
3 χρόνια ζωής, 30 χρόνια απόσταση.
Νεολαία: η Β΄ Παν. δεν προβληματίστηκε για τον τέτοιο χαρακτήρα της, παρά τη συμβολή τότε του Μαούνη περί κρίσης μηχανισμών ένταξης, που αποζητούσε την κομμουνιστική καθοδήγηση της (σημείο αναφοράς πριν τη διάσπαση της Β΄ Παν.). Δεν δόθηκε συνέχεια μετά τη διάσπαση, που ανεξάρτητα αν βιώθηκε ως αποκλήρωση ή φυγή προς τα μπρός, ήταν μια πρόωρη ενηλικίωση. Εκφράστηκε στα 14 τεύχη του ΑΓΩΝΑ, με κεντρική τη θέση περί εκσυγχρονισμού (Μηλιός), προδρομική διάγνωση μιας πορείας που ολοκληρώνεται με τη διακυβέρνηση Σημίτη. Εφαρμογή της αντι-εκσυγχρονιστικής άποψης στις καταλήψεις του ’79 και άλλα νεολαιΐστικα κινήματα (συνοικιακό, γυναικείο).
Επίγνωση ορίων το σβήσιμο της Β΄ Παν. ή άτακτη φυγή; Είχε έρθει η ώρα της ένταξης των ατομικών πεπρωμένων των στελεχών. Έσβησε αφήνοντας ένα μύθο, αν και μπορεί να ήταν μια νεανική τρέλα πριν την ένταξη των υποκειμένων της στην παραγωγή. Άφησε, πάντως, σημαντικές ιδεολογικές παρακαταθήκες, αν και δεν κατάφερε να κατακτήσει κινηματικές μορφές δικτύωσης. Το μαρξιστικό background εργαλείο ανάλυσης, αλλά και όριο για νέα ζητήματα. Κατοπινές διαφοροποιημένες προσωπικές διαδρομές. Επιδραστική κληρονομιά ο ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας.
Η νοσταλγία μας φωτίζει τη προσωπική διάσπαση των νεολαίων με την ένταξη στους μηχανισμούς παραγωγής. Η περιορισμένη διαθεσιμότητα θέτει το ζήτημα της αξιοποίησής της και της ένταξης των πολλών στο πολιτικό παιγνίδι.

ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ
Τι απέγιναν οι κινηματίες;
2 γενιές: Πολυτεχνείου (δοξασμένη) και μεταπολίτευσης (χαμένη). Β’ Παν. ως τόπος συνάντησης των 2 γενεών: η πρώτη την ίδρυσε, η δεύτερη την έτρεξε και την έκλεισε.
Το χρέος της δικαίωσης των προγενέστερων γενεών (Αντίστασης, Λαμπράκηδες, Πολυτεχνείου) εμπόδιο στη γενιά της μεταπολίτευσης για άρθρωσης δικού της λόγου: δεν επιτρεπόταν να μεγαλώσουμε, δηλ. να διαφοροποιηθούμε. Με τη γενιά της μεταπολίτευσης, που αργεί να μεγαλώσει, εμφανίζεται το δημογραφικό πρόβλημα. Μαζική ένταξη στην Αριστερά.
Οι Ρηγάδες μιλούν για προηγούμενα λάθη και για αυτονομία των κινημάτων (πλαίσιο χειραφέτησής μας). Οι Πανελλαδικάριοι κάναμε πράγματα πρωτοφανή μέσα στις συνελεύσεις και στο κίνημα. Ζούμε το θάνατο των μαζικών κινημάτων, μετά το ’80 ανθεί η αποδόμηση και η υποκειμενική διαφοροποίηση. Δεν επιχειρήσαμε να ενταχθούμε στην κεντρική εξουσία, περισσότερο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε συνομηλίκους σε θέσεις εξουσίας.

ΛΙΒΕΡΗΣ
Οικολογικό κίνημα και Αριστερά: παρελθόν & μέλλον
1982: Ιδρύεται η «Οικολογ. Κίνηση». Συγκατοικεί με την «Προοπτική»
1989: Συμμαχία Οικολόγων-Εναλλακτικής Αριστεράς. Εκλογή βουλευτή σε 2 εθνικές εκλογές. Ταχεία αποσύνθεση.
1998: Θεσσαλονίκη: εκλογή νομαρχιακού συμβούλου (5,2%) μαζί με το ΣΥΝ. Στην Αθήνα συμμαχία Οικολόγων με Αυδή / ΚΚΕ
2006: Υπεροχή Οικολόγων (4,7% -2 σύμβ.) έναντι ΣΥΝ (3,5% -1 σύμβ.) σε Νομό Θεσσαλονίκης.
Παράλληλες πορείες: Από τη μεταπολίτευση εμφανίζεται η «Νέα Αριστερά-ΕΠΟΙΖΩ» με έμφαση στην οικολογία. Η «Β’ Πανελλαδική» και η «Ρήξη» στρέφονται στα κινήματα κοινωνικής κριτικής. Η «Προοπτική» διευκολύνει συγκλίσεις ενάντια στο μιλιταρισμό και τον εθνικισμό, μπολιάζει τη μελλοντική συνεργασία στη Θεσσαλονίκη. Η τοπική συνεργασία δίνει αποτελέσματα.
Διεθνές οικολογικό κίνημα: Το οικολογικό κίνημα επανάφερε την ουτοπία στην πολιτική και άσκησε ριζική κριτική στον καπιταλισμό. Εισήγαγε ένα νέο διεθνισμό απέναντι στο σοβιετικό πατερναλισμό και τις εθνικές εκδοχές του ευρωκομμουνισμού. Υπερέβη τον οικονομίστικο διεκδικητισμό και καθόρισε την πολιτική ατζέντα σε παγκόσμιο επίπεδο (πυρηνικά, κλιματική αλλαγή). Συνέχισε στην οξεία κοινωνική κριτική του Μάη ’68 και σηματοδοτήθηκε από ηγέτες του. Οικοδομήθηκε από τα κάτω ως κίνημα ενεργών πολιτών, σε μια εποχή κρίσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και αναποτελεσματικότητας της άλλης αριστεράς. Συμφιλίωσε την κινηματική παρέμβαση με την αποτελεσματικότητα.
Πορεία στην Ελλάδα:
Παρελθόν: Μοναδικό κίνημα με πολιτικές φιλοδοξίες οι Οικολόγοι-Εναλλακτικοί κόντρα στο ΣΥΝ, το 1989-90. Σχίσμα Αριστεράς και Οικολόγων σε ευρωπαϊκό επίπεδο
Συγκυρία: Συσπείρωση Εναλλακτικών στο ΣΥΡΙΖΑ, 15 χρόνια μετά. Παρουσία Οικολόγων σε τοπικές εκλογές, χωρίς αντίκρισμα σε εθνικές. Αμοιβαίος σεχταρισμός & αδυναμία κοινής καθόδου στις εκλογές 2007, με πρόσχημα το όνομα. Μεγέθυνση αντιθέσεων
Αντίστιξη: Ιταλία 2008: «Κομμουν. Επανίδρυση» + «Οικολόγοι-Πράσινοι» = «Αριστερά-Ουράνιο Τόξο»
Σήμερα: Συγκοινωνούντα δοχεία με μηδενικό άθροισμα επιρροής (όχι όμως και εκλόγιμων βουλευτών). Αντικειμενική συμπληρωματικότητα, καθώς η κοινωνία δεν αναγνωρίζει διαφορετικότητα στο ριζοσπαστισμό. ΣΥΡΙΖΑ: αβέβαιη μεγέθυνση επιρροής >15%. Δημόσιες προσκλήσεις σε οικολόγους, χωρίς «χτύπημα στην πόρτα» (όπως γνώρισε από ΠΑΣΟΚ). Οικολόγοι-Πράσινοι: πανελλαδική συγκρότηση και επιρροή >1,5%. Φόβοι αφομοίωσης από ΣΥΡΙΖΑ, λόγω μικρής διακριτότητας.
Προοπτικές: Βέβαιος ανταγωνισμός στις ευρωεκλογές: οι Οικολόγοι-Πράσινοι επιδιώκουν την εκλογή Έλληνα ευρωβουλευτή, υπό ξένη σκέπη. Επικίνδυνο δίπολο «έπαρση ΣΥΡΙΖΑ + φόβος αφομοίωσης Οικολόγων», θα ωθήσει τους δεύτερους σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Κινηματικές καταστάσεις προστασίας περιβάλλοντος, μπορούν να ανατρέψουν τη διχαστική πορεία Αριστεράς και Οικολόγων. Καταλύτης συμπαράταξης ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγων-Πράσινων, η προοπτική ηχηρών επιτυχιών στις Δημοτικές εκλογές.

ΛΙΕΡΟΣ
Κινήματα πόλης
40 χρόνια από Μάη ’68. Η Β΄ Παν. έκφραση της ίδιας κρίσης του μεταπολεμικού οικονομικού μοντέλου, όπως και ο Μάης.
Η εμπειρία από τα κινήματα πόλης Δήμων της Αττικής, με πληθυσμό στα μέτρα της ανθρώπινης παρέμβασης (Χαλάνδρι, Ζωγράφου, Πειραιάς). Η θεσμική αποτύπωση της έκρηξης του πληθυσμιακών συγκροτήσεων με τον «Καποδίστρια ΙΙ» θα περατώσει τη δυνατότητα παρέμβασης κινημάτων πόλης.
Τάση για μητροπολιτική Αθήνα, με γιγάντια έργα υποδομών, προκειμένου να δημιουργηθούν ζώνες διασκέδασης, εμπορίου, υψηλής ποιότητας κατοικίας και από κει και πέρα το χάος, που επικοινωνεί με λεωφόρους.
Αρθρώθηκαν αντιστάσεις για Ολυμπιακούς, Ελαιώνα, πάρκο Γουδί κ.ά.
Ανοίγουν προοπτικές ευρύτερης αποδοχής, χωρίς να συνοδεύεται από προώθηση κοινωνικών συνειδήσεων. Οι νέες πολιτικοποιήσεις δεν έχουν δώσει κόσμο στα κινήματα πόλης. Ο απόηχος του ’70 έχει εξαντληθεί. Περιμένουμε ένα νέο ρεύμα αμφισβήτησης σε όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος ανήκει σε αυτούς που μπορούν να περιμένουν.

ΠΑΤΚΟΥ
Ο φεμνισμός στην Ελλάδα (1974-90)
Στην Ελλάδα ο φεμινισμός εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας. Η προδικτατορικη παράδοση συνεχίστηκε με την ίδρυση των κομματικών Γυναικείων οργανώσεων, της ΟΓΕ, της ΕΓΕ, της Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών, που πολύ γρήγορα από το 1978 άρχισε να εκδηλώνει τάσεις ρήξης με την παραδοσιακή αντίληψη για τη“δουλειά στις γυναίκες” και να δημιουργεί δεσμούς με τις φεμινιστικές ομάδες. Η φεμινιστική διάσταση της γυναικείας οπτικής δόθηκε από τον «Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» και κυρίως από την «Κίνηση για την Απελεύθερωση των Γυναικών» (ΚΑΓ), (1975), που κατά μία έννοια έφερε το δεύτερο κύμα φεμινισμού στη χώρα μας. Σε διεθνές επίπεδο η συζήτηση γίνεται ανάμεσα στον φεμινισμό της διαφοράς και στον φεμινισμό της ισότητας.
Στην Ελλάδα, οι πρώτες φεμινίστριες έχοντας να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της αριστεράς, δεν καταφέρνουν να αποφύγουν την αντίληψη ότι η γυναικεία απελευθέρωση αποτελεί ιδεολογικό συμπλήρωμα των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών αγώνων. Σε αυτό συντέλεσε και η «διπλή ένταξη» πολλών γυναικών. Παρόλα αυτά οι μεγάλες εκστρατείες για την νόμιμη έκτρωση με ασφαλιστική κάλυψη, για την αντισύλληψη, ενάντια στη στράτευση, των γυναικών για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, ενάντια στα καλλιστεία κλπ , είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση καινούργιων δυνατοτήτων για την γυναικεία συνειδητοποίηση.
Το 1978 διαλύεται η ΚΑΓ και αρχίζουν να εμφανίζονται οι μικρές αυτόνομες ομάδες. Πεδίο δράσης τους ήταν κυρίως η εκδοτική τους δραστηριότητα, θεωρητική ή διακηρυχτική. Το κίνημα αυτό συνετέλεσε σε μια πλατιά ευαισθητοποίηση, μέχρι το 1985 περίπου. Όμως την ίδια εποχή η αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού των θεσμών στην σύγχρονη οικονομία, βρίσκει το φεμινιστικό κίνημα αδύναμο να επιβληθεί ως ένας έγκυρος φορέας κοινωνικής αμφισβήτησης και αρχίζει η διαδικασία ενσωμάτωσης- εξουδετέρωσης του φεμινισμού, κυρίως από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα και τις γυναικείες οργανώσεις τους. Στο τέλος αυτής της περιόδου, (οι φεμινιστικές συλλογικότητες διαλύονται, τα έντυπα διακόπτονται, και εμφανίζονται άλλες οργανωτικές μορφές (δεκαετία ΄90), όπως τα ευρωπαϊκά λόμπυ, δίκτυα γυναικών, και μια σειρά από οδηγίες από την Ε.Ε. για θέματα ισότητας των φύλων.

Όσο αφορά τον φεμινιστικό προβληματισμό που αναπτύχθηκε στην «Β΄Πανελλαδική», εμφανίζονται δύο τάσεις. Η μία τάση, γυναικών που δημιουργούν το περιοδικό Σκούπα με ιδιαίτερη συνεισφορά τόσο στην ανάδειξη θεωρητικών ζητημάτων όσο και της κριτικής που άσκησε, προσέγγιζε περισσότερο προς την ιεράρχιση της αντίθεσης των φύλων ως πρωταρχικής, ενώ η άλλη τάση έθετε ως προτεραιότητα την ταξική πάλη, διατηρώντας όμως μια κριτική ματιά απέναντι στον ριζοσπαστικό φεμινισμό.

ΣΔΟΥΚΟΥ
Φεμινιστικό κίνημα ΙΙ (κείμενο)
Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις από άλλα κοινωνικά κινήματα. Δεν υπάρχει ριζοσπαστικοποίηση παρά τις ελπίδες που επενδύονται στο ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτείται ευρύς διάλογος. Υπολείπεται ριζοσπαστικοποίηση των καθημερινών πρακτικών. Το γυναικείο, μόνο, έθεσε ζητήματα διπλού βάρους των γυναικών και βίας εναντίον τους. Τα fora και τα δίκτυα αντιμετωπίζουν οργανωτικά (και όχι επί της ουσίας) το ζήτημα, ενώ το γυναικείο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον αποσπασματικό χαρακτήρα οργάνωσής του.
Πρόσφατες προσπάθειες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενδιαφέρουσα η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, ανάλογη με το Κοινωνικό Φόρουμ. Απέτυχε να συσπειρώσει. Δεν υπάρχει γυναικείο κίνημα παρά μόνο μικρές ομάδες, ενιαίας ιδεολογικής αναφοράς. Χρειάζεται πιο προωθημένη αντίληψη για τις συμμαχίες. Η Αριστερά όλων των εναλλακτικών εκδοχών της έχει παλαιακά χαρακτηριστικά.

ΨΑΡΟΥΔΑΣ
Στην περίοδο από το 1978 αναπτύσσεται διάλογος σε κοινωνικούς χώρους και επιτρέπει συσπειρώσεις έξω από κόμματα και κράτος (φοιτητικό, χώροι εργασίας/συνδικάτα). Ακολουθεί κρίση οργανώσεων κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και μαζικοποίηση/αριστεροποίηση αυτών των συσπειρώσεων. Διαμορφώθηκε κουλτούρα καθημερινής παρέμβασης. Προτεραιότητα στο κοινωνικό από το πολιτικό περιεχόμενο των παρεμβάσεων: το μεγάλο έλλειμμα που αντιμετωπίζουμε και σήμερα.
Η αντίσταση στον αστισμό αποτελεί ασφαλές κριτήριο της αριστερής παρέμβασης: οι επίσημες καταλήψεις του ’79 (της ΕΦΕΕ) εκτονώνουν και δείχνουν την ποιότητα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μετά το ‘81.
Υπάρχουν όροι ανατρεπτικού κινήματος σήμερα, τόσο λόγω βαθαίματος της αγριότητας του συστήματος, όσο και λόγω εμφανών εκδηλώσεων αντιστράτευσης. Ανάγκη για δουλειά μυρμηγκιού, χωρίς υπεραισιοδοξία (όπως δυστυχώς συνέβη με προσπάθειες ανάλογες με το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ). Η κουλτούρα της Αριστεράς βλέπει πολιτικά μέτωπα, παρά πραγματικά fora και θερμοκοιτίδες αναίρεσης της μερικότητας των κινημάτων.
Η Β΄ Παν. λειτούργησε καταλυτικά, χωρίς να είναι αποφασιστική η ίδια η παρουσία της, που υπερκαθορίστηκε από την τότε επικαιρότητα των ιδεών του Μάη.

ΝΙΚΗΣΙΑΝΗΣ
Δυνατότητα αυτονομίας των κοινωνικών κινημάτων; Ποιος ο ρόλος της πρωτοπορίας;
Ο κοινωνικός χώρος δεν είναι ούτε συνάθροιση, ούτε ουδέτερο πεδίο. Εντάσσεται στον κοινων. ανταγωνισμό, είναι στρατευμένος, μπορεί να παράγει αυτόνομα πολιτική. Δύο αριστερές εκδοχές:
· παρέμβαση με ιδεολογικούς όρους
· οργάνωση που ξεπερνά την πολιτική καταγωγή, όπως η Β΄Παν. και οι Συσπειρώσεις.
3 σύγχρονα παραδείγματα παραγωγής αυτόνομου πολιτικού λόγου:
· Πανεπιστήμιο: ΕΑΑΚ και ΔΑΡΑΣ που διακηρύσσουν τη δυνατότητα παραγωγής αυτόνομου λόγου. Η «Αριστ. Ενότητα» ξεκόβει από αυτή την παράδοση, αν και λιγότερο σεχταριστική.
· Κινηματικές συλλογικότητες: οικολογικό, μεταναστευτικό και λιγότερο γυναικείο.
· Κοινωνικά Φόρουμ: πεδίο διασταύρωσης των επιμέρους κινημάτων και της μερικότητάς τους (προπομποί οι θεματικές συζητήσεις για υγεία, γυναίκες, φοιτητικό). Απέτυχε αλλά μπόλιασε.

ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ
Αν και ο όρος ‘γενιά’ δεν εκφράζει πάντα κάτι συγκεκριμένο, η γενιά του Μάη (όπως στην Ελλάδα η γενιά του Πολυτεχνείου), είναι πλέον καθεστωτική. Ελπιδοφόρα η διαδοχή από Τσίπρα.
Να μη λαμβάνετε υπόψη τις δημοσκοπήσεις: δεν ερμηνεύει τις κοινωνικές τάσεις, γιαζτί είναι μόνο ένα, μεταξύ πολλών, εργαλείο ανάλυσης.
Η δύναμη της Αριστεράς τείνει σε πλειοψηφική (ΣΥΡΙΖΑ 23%, ΠΑΣΟΚ 27%, ΚΚΕ 7%, Οικολόγοι 3%), χωρίς να υπάρχει κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση. Ο δικομματισμός, ως μοντέλο κοινών στρατηγικών επιλογών, έφτασε στα όριά του και δεν έχει βρεθεί ακόμα η απάντηση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος/καθεστώτος. Ο δικομματισμός σήμερα δεν λειτουργεί υπέρ των κοινων. αλλαγών, ούτε προχωράει τις επιθυμητές για το κεφάλαιο μεταρρυθμίσεις.
Η ζωή προχωράει σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, όχι όμως χάρις στα κόμματα. Περιορίζεται η δυνατότητα κρατικής παρέμβασης, τα κόμματα έχουν χάσει τον έλεγχο από τις δυνάμεις της αγοράς. Σωρεύεται κοινωνική αγανάκτηση σε νέα, μορφωμένα στρώματα γεμάτα απαιτήσεις και κριτική διάθεση. Άρχισε το Μάη 2007, ως απόηχος των εκπαιδευτικών κινημάτων που κατέγραψαν την αντίθεση δημόσιου χώρου/ιδιωτικών συμφερόντων (για ποιοτικό αστικό χώρο, υγεία, παιδεία, μισθό, προσδοκία). Δεν πρόκειται για αριστεροποίηση, συνυπάρχουν και συντηρητικές απόψεις.
Πως ανταποκρίνεται στις υπέρμετρες προσδοκίες το πολιτικό υποκείμενο; Το 5% του ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι ριζοσπαστική πολιτική άποψη, παρά την αμφισημία αυτού του χώρου να είναι ριζοσπαστικός, αλλά και να βαρύνεται από την πρότερη τροφοδότηση της κεντροαριστεράς. Το 5% είναι συμπαγές, αλλά δεν είναι ίδιο με τη σημερινή επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ. Ιστορική ευκαιρία κρίσης (εμφανίζεται 1 φορά στα 50-60 χρόνια), που
· αξίζει να επενδύσεις ή
· πρέπει να δουλέψουμε υπομονετικά μέσα στην κοινωνία;
Επιλέγω το πρώτο με την προϋπόθεση ότι θα δουλέψουμε να δημιουργήσουμε νέους πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους. Το σύστημα επενδύει σε από δεξιά διάσπαση του ΠΑΣΟΚ και δημιουργία συνθηκών ελεγχόμενου πολυκομματισμού.

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

το κλείσιμο της εκδήλωσης

θεματική και ομιλητές

Από τον «χώρο» στα φόρα

ΘΕΜΑΤΑ:
Η εμφάνιση των κινημάτων στην Ελλάδα, Νεολαία & κόμμα, «Παιδεία Μάχης», Πολιτική-Κοινωνική πορεία των «Κινηματιών», Η επικαιρότητα της μαρξιστικής θεωρίας, Φεμινιστικό κίνημα, Οικολογικό κίνημα και Αριστερά, Κινήματα πόλης, Μετανάστες-Αντιρατσιστικό Κίνημα, Εναλλακτικά κινήματα, Κοινωνικές Ανακατατάξεις & Δημοσκοπικά Ποσοστά

Παρεμβαίνουν:
Αντώνης Μαούνης
Κώστας Λιβιεράτος
Γιώργος Λιερός
Κώστας Γκοτζαμάνης
Πάνος Λιβέρης
Σπύρος Ψαρούδας
Εύα Πάτκου
Δέσποινα Ζδούκου
Νίκος Γκλαρνέτατζης
Χρήστος Βερναρδάκης
Νίκος Νικήσιανης
Γιάννης Μηλιός (δεν παρέστη)


Συντονίζουν:
Μιχάλης Μπαρτσίδης, Ελένη Μπέλα, Χρήστος Νασιόπουλος

Δελτίο Τύπου

η εκδήλωση και η συνεχειά της

φωτογραφίες από την εκδήλωση:
http://picasaweb.google.gr/hodolidou/42008?authkey=o7F65fcCcng

στο τέλος "μαύρισαν" όσοι είναι "παλιοί και πανελλαδικάριοι"
όσοι μικροί και μη έμειναν έγχρωμοι

και η συνέχεια με λίγο κρασί και κουβέντα στο Απρόοπτο
http://picasaweb.google.gr/hodolidou/4A2008?authkey=3rdb6Okl0Nc

στους καφέδες, στα τσάγια και στο φακό: ΕΧ

η αφίσα που φιλοτέχνησε ο Θέμος Βαφιάς





η πρόσκληση του Εργαστηρίου

Το Κοινωνικό Εργαστήριο
στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ Θεσσαλονίκης
πραγματοποιεί εδήλωση-συζήτηση
την Παρασκευή 4 Απριλίου, στις 5:30 μμ
στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Τσιμισκή 103 (Διαγώνιος)


"1978 -2008: Ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα
και Η Άλλη Πολιτική"

Υ.Γ. και συνεχίζουμε … στο «ΑΠΡΟΟΠΤΟ»
με εδέσματα και ποτά
ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Ρογκότη 3 τηλ.2310 230013
(μετά την εκδήλωση … μην πάτε πριν τελειώσει)